Zegeningen en uitdagingen in 2021

We zijn alweer een heel tijdje onderweg in 2021, hoog tijd voor een update van ons! We zijn het nieuwe jaar begonnen in een nog steeds hele onzekere en onrustige situatie hier in Brazilië. Veel van jullie hebben vast wel gehoord dat het Coronavirus hier in Brazilië enorm om zich heen grijpt de laatste twee maanden, wat op dit moment zorgt voor schrikwekkende aantallen besmettingen en doden, ziekenhuizen die het niet meer kunnen bolwerken, een steeds moeilijkere economische situatie voor met name de vele miljoenen gezinnen die in armoede leven en dat alles onder een regering boordevol corruptie en politiek spel. Het is geen makkelijk scenario om middenin te staan en we voelen zelf de effecten ervan ook meer op ons eigen leven de laatste tijd: striktere lockdown regels, al een jaar geen zondagse dienst meer, het minder vaak zien van Caio´s ouders en andere ouderen om ons heen, de kids die zoveel moeten missen van hun gewone leventje voor zo een lange periode en steeds meer mensen in onze directe omgeving die besmet raken en soms heftig ziek worden. Wat zijn we de Heer dankbaar dat we zelf tot nu toe gezond mogen zijn en onze directe familie ook. In deze periode worden we duidelijk geconfronteerd met hoe kwetsbaar we zijn als mens, hoe snel de wereld om ons heen zomaar kan veranderen en hoe weinig controle we hebben; wat is het dan belangrijk om onze ogen gericht te houden op Jezus, ons eraan te herinneren dat het God niet uit de hand loopt, dat Hij regeert en dat Hij onze vrede, vreugde en hoop is.

Ondanks de coronaperikelen hebben we in januari, hier zomervakantie, toch kunnen genieten van twee weken vakantie aan het strand. We hebben genoten van zon & zee en een aantal relaxte dagen samen als gezinnetje. Wat een zegen!

In februari begon voor ons het nieuwe werk & schooljaar en tot ons grote blijdschap mochten de basisscholen eindelijk weer voor een groot deel open. Voor de jongere kinderen betekent dit dat ze weer gewoon dagelijks naar school mogen, alleen de oudere kinderen werken nog steeds een deel van de week thuis. Dus Mikael en Ruth mochten beiden vanaf begin februari weer dagelijks naar school en dat was gelijk feest! Wat hadden ze het gemist! Het was echt ontroerend om te zien hoe blij en enthousiast de kids thuiskwamen uit school die eerste week. Maar de situatie bleef nog wel even spannend, want toen we net weer goed en wel een maand op weg waren, verslechterde de situatie zo erg dat er werd besloten om de scholen weer te sluiten voor drie weken! Dus in maart/april, rond pasen, hebben we weer drie weken thuis moeten werken met de kids. Gelukkig is school nu sinds twee weken weer open en de kids genieten er onwijs van! Mikael is net begonnen aan groep 4 en Ruth komt helemaal los in haar peuterklasje! We hopen en bidden dat de scholen nu werkelijk open zullen blijven en we een stabielere fase in mogen gaan.

Wijkcentrum De Zaaier is in februari ook eindelijk weer gestart met het kinder- en tiener-programma. Nog niet dagelijks met de volle capaciteit, maar voorlopig 3 ochtenden in de week waarop we de drie verschillende leeftijdsgroepen verspreiden over die drie dagen, zodat we steeds een beperkte hoeveelheid kinderen over de vloer hebben. Het was zo gaaf om iedereen weer te zien en de kinderen en tieners zelf zeiden ook steeds: “Oh wat hebben we dit gemist!” Helaas was ook hier de blijdschap van korte duur, want toen de scholen weer dicht gingen, moesten ook wij onze deuren weer sluiten… We hopen dat we binnenkort de draad weer op kunnen pakken. Nu onze beide kids dagelijks de hele ochtend naar school zijn, heb ik ineens wat meer tijd voor andere dingen (heerlijk!) en ik ben van plan om weer wat meer betrokken te zijn bij het kinder- en tienerwerk binnen wijkcentrum De Zaaier. Ik kijk ernaar uit om mijn steentje daar weer bij te kunnen dragen binnenkort!

Caio is ondertussen druk aan het werk in zijn kantoor hier thuis, wat best een uitdaging is soms met twee drukke, rondrennende kids in een klein huis! In de afgelopen maanden zijn er een paar mooie, nieuwe projecten op zijn weg gekomen en hij is druk met het uitwerken en vormgeven van deze nieuwe uitdagingen. Hij hoopt jullie hierover zelf binnenkort wat meer te vertellen, in een volgend bericht, dus stay tuned!

Graag willen we twee gebedspunten met jullie delen die de afgelopen maanden veel in onze gedachten zijn. Het eerste gaat om mijn gezondheid: ik loop sinds eind vorig jaar rond met een paar nare pijnklachten en na wat onderzoeken kwamen we erachter dat ik endometriose heb (iets wat we al een tijd lang vermoedden). Ik zal hoogstwaarschijnlijk ergens in de komende maanden een kijkoperatie moeten doen om hier verder aan geholpen te worden en daarmee zullen hopelijk de constante pijnklachten opgelost kunnen worden. Het is best vermoeiend en frustrerend om nu al een paar maanden lang steeds met pijn rond te lopen en ik vind het vooruitzicht van een operatie ook best spannend. Graag vragen we jullie gebed hiervoor. Een tweede uitdaging die (al een tijd lang) voor ons ligt is het vinden van en verhuizen naar een ander, groter huis. Sinds we terug kwamen vanuit Nederland in 2018 zijn we gaan rondkijken voor een ander, wat groter huis voor ons als gezin, maar het blijkt geen makkelijke zoektocht! Ons huidige huis is een fijn huis in een fijne wijk en we hebben hier met heel veel plezier gewoond de afgelopen 12 jaar, maar nu, met twee opgroeiende kids en Caio die een thuiskantoor nodig heeft, wordt dit huis echt te klein voor ons. We hebben ons huis al anderhalf jaar geleden te koop gezet en lange tijd gebeurde er niets… maar een maand geleden gingen de dingen ineens snel en hebben we het huis kunnen verkopen aan vrienden van ons. Dit betekent dat we binnen een paar maanden ons huis uit moeten en nu toch echt iets nieuws moeten vinden voor ons gezin! We zijn druk aan het rondkijken en overwegen wat de moeite waard is, het is geen makkelijke beslissing en er zijn tot nu toe erg weinig goeie opties. We zouden heel graag in deze wijk en regio blijven zodat school en gemeente dichtbij zitten en we niet weer helemaal opnieuw hoeven te beginnen op een andere plek. Bidden jullie mee dat God onze zoektocht zal leiden en we een passend huis zullen vinden?

En om af te sluiten met blij nieuws: we zijn vorige week voor het eerst oom en tante geworden en de kids hebben een neefje! Bento, het zoontje van mijn zusje, die ook hier in São Paulo woont, werd 17 april geboren en afgelopen zaterdag mochten we hem voor het eerst bewonderen! Zo bijzonder! Oma is ook overgekomen vanuit Nederland en hoopt een maand te blijven, dus je kunt je voorstellen dat we genieten met z´n allen!

Bedankt voor jullie betrokkenheid, support & gebed!

Lieve groetjes vanuit São Paulo!

Zomervakantie, verlof & een nieuw schooljaar

Misschien denk je nu: “Zomervakantie? Hoezo? Het is maart en het blijft maar van dat gure, natte winterweer!” Ja, in die zin is ons jaar hier op het zuidelijk halfrond precies het tegenovergestelde van dat van jullie! Hier loopt de zomer langzaam ten einde en zijn we net begonnen aan een heel nieuw school en werkjaar. De zomervakantie duurt hier elk jaar twee maanden, namelijk pakweg heel december en januari. En omdat Carnaval vervolgens elk jaar ergens midden of eind februari valt en het hele land dan in feestsfeer is, wat betekent dat iedereen prompt weer een weekje vakantie neemt en de scholen dicht zijn, zegt men hier gekscherend (maar eigenlijk heel serieus) dat het school en werkjaar pas écht begint na Carnaval! Dit jaar viel Carnaval in de laatste week van februari; dus pas nu, begin maart, voelt het voor ons alsof het jaar eindelijk echt begonnen is. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen!

Op reis naar Nederland!

Het is een hele tijd stil geweest hier op ons weblog, omdat we een paar drukke maanden achter de rug hebben en heel veel op stap zijn geweest tijdens de periode van zomervakantie. Half december pakten we voor het eerst als gezinnetje van vier een vliegtuig richting Nederland voor een maand verlof (een hele uitdaging zo’n lange vliegreis met twee kleine kids!). We hebben een goede tijd gehad van samenzijn met familie, weerzien van vrienden, delen over ons werk in gemeentes en genieten van al het lekkers en leuks dat Nederland te bieden heeft. Het was erg goed om met de feestdagen als familie samen te kunnen zijn in Houten en samen deze eerste keer Kerst en Oud en Nieuw zonder mijn vaders aanwezigheid te beleven. Zijn gemis is en blijft groot, maar ondanks dat denk ik dat we toch samen hebben kunnen genieten van alle mooie en goede dingen in die betekenisvolle dagen.

Er viel dit jaar helaas geen sneeuw en het weer zat niet altijd mee, dat was voor de kinderen niet zo makkelijk; ze zijn zo gewend aan zon en warmte en altijd naar buiten kunnen… maar gelukkig genoten ze wel volop van de poffertjes, pepernoten en indoorspeeltuinen! We zijn ook nog een dagje teruggeweest naar ons oude stekje in Barneveld, dat was zo leuk! We hebben zoveel goede herinneringen aan onze twee jaar daar en het was gaaf om een aantal van de buren weer even te zien, pannenkoeken te eten in het Uilenbos in Lunteren (ons vaste uitje in die twee jaar) en Mikael te zien voetballen met zijn oude Syrische buurjongetje! Een hoop mooie momenten dus in deze verlofperiode om dankbaar op terug te kijken.

Dagje Barneveld!

Eenmaal weer terug in Brazilië, waren er nog net een paar weken vakantie over en die tijd hebben we deels lekker aan het strand doorgebracht. Heerlijk was dat, weer genieten van zon en warmte en echt even relaxen en bijkomen. Je moet bedenken dat verlof in Nederland voor ons toch niet echt helemaal telt als vakantie… Het is vaak een hele drukke tijd, met een volle agenda, veel afspraken en zaken om te regelen, praatjes, fondswerving en een stukje verantwoording afleggen. Daarnaast kost het reizen naar de andere kant van de wereld, de jetlag, alle grote en kleine veranderingen voor ons en nog meer voor twee kleine kids een hele hoop energie en geduld. Het was dus echt heerlijk om nog even wat tijd samen als gezinnetje te hebben aan zee, om vervolgens het nieuwe school en werkjaar fris te kunnen starten!

Vakantie aan zee

Het nieuwe schooljaar begint hier in Brazilië in februari, en dus niet zoals in Nederland in september. Dit betekent voor ons dat Mikael nu begonnen is in groep 3 en Ruth gaat voor het eerst naar wat je kunt vergelijken met de Nederlandse peuterspeelzaal. Mikael geniet van school en zit dit jaar in een heel klein klasje van maar 4 leerlingen: allemaal jongens en allemaal goeie vriendjes van hem sinds groep 1! Ondanks dat hij pas 5 jaar is, gaat de lesstof hem tot nu toe goed af en wij zijn als ouders erg blij met het kleine klasje en een lieve juf die hem dit jaar hopelijk goed zal kunnen begeleiden en bijsturen waar dat nodig is. Ook Ruth is na de eerste paar weken nu al goed gewend op de peuterspeelzaal. De eerste week was even lastig, maar ze heeft haar draai snel kunnen vinden en lijkt te genieten van haar ochtendjes bij juf Karin! Voor mij zelf werkt onze nieuwe routine erg fijn: ’s ochtends gaat Ruth naar school en kan ik al mijn aandacht geven aan Mikael, en kort na het middageten (wat bij ons de hoofdmaaltijd is van de dag) gaat Mikael naar school en heb ik alle aandacht voor Ruth. Overdag zien de kleintjes elkaar dus niet zoveel en je kunt je misschien voorstellen dat het feest is zodra kleine Ruth Mikael thuis hoort komen om 6 uur, dan is het huis te klein!

Eerste schooldag van 2020!

Ook Caio en ik hebben onze werkzaamheden binnen ABBA en wijkcentrum De Zaaier weer opgepakt. Daarover hopen we jullie weer wat meer te vertellen in onze aankomende nieuwsbrief!

UITNODIGING

Tot slot is er een uitnodiging die we graag bij jullie willen neerleggen. We zijn ontzettend dankbaar voor alle mensen, gezinnen en gemeentes die in de afgelopen 13 jaar van ons leven op het zendingsveld als trouwe partners achter ons staan en naast ons wandelen door middel van gebed, betrokkenheid en giften. In het afgelopen jaar hebben we gemerkt dat onze leefkosten gestegen zijn, dit heeft met name te maken met het feit dat we nu twee kleine kinderen hebben, ons gezinnetje is gegroeid; en ook met het feit dat het leven hier in Brazilië, en dan met name in de grote steden, steeds duurder wordt de afgelopen tijd. Als gevolg hiervan zijn we op zoek naar nieuwe partners, mensen die graag betrokken willen zijn en ons financieel willen ondersteunen. We willen je graag vragen hier eens over na te denken. Voel je vrij om hierover contact met ons op te nemen (stuur ons persoonlijk een berichtje, of mail met onze TFC via tfc.caioendot@gmail.com). Meer info over financiële ondersteuning vind je hier. God heeft in al deze jaren op geweldige manier voorzien in alles wat we nodig hebben en we weten dat Hij dat ook zal blijven doen. Aan Hem alle dank hiervoor!

Lieve groetjes vanuit een warm São Paulo!

Genieten van Nederland!

Een zonnige winter update

Eind juni was het alweer een jaar geleden dat we Barneveld omruilden voor São Paulo! Wat vliegt de tijd en wat gebeurt er veel in een jaar! We voelen ons hier inmiddels weer helemaal op onze plek en ons leven zoals het in Nederland was, is alweer flink ver weggezakt in ons bewustzijn. Ik sta altijd weer verbaasd van hoe flexibel we als mens zijn, van hoe groot ons aanpassingsvermogen is! Ook in de afgelopen maanden hebben we als gezinnetje weer van alles mogen beleven en we willen hier graag wat van met jullie delen.

Allereerst willen we jullie bedanken voor de vele positieve reacties op onze laatste post over het verhaal van Alan. Wij, en hij zelf, zijn enorm blij en dankbaar voor de steun die hieruit voort is gekomen! Wat is het gaaf om te zien hoe God’s gemeente hier op aarde werkelijk één geheel is, hoe we elkaar over afstanden en grenzen heen kunnen ondersteunen en bemoedigen. Dat is vooral ook voor Alan zelf een hele gave ervaring! Graag delen we met jullie zijn reactie:

bedankje.alan

“Hallo! Ik ben Alan Ribeiro, zendeling binnen ABBA en wijkcentrum De Zaaier. Ik wil jullie graag bedanken voor jullie gebeden en financiële steun. Moge God jullie leven en werk rijk zegenen. Mijn hoop is dat we samen kunnen werken aan de verbreiding van Gods koninkrijk.”

In juni hebben we het jaarlijkse kinderkamp gehouden voor de SemearKids, kinderen van 8-11 jaar die meedraaien in het programma van wijkcentrum De Zaaier. Het was onze bedoeling om als gezin mee te gaan en te helpen tijdens dit kampweekend, maar helaas waren zowel Mikael als Ruth enorm verkouden en ikzelf was geveld door koorts en griep. Omdat het weer ook nog eens niet meezat, moesten we besluiten om het kamp dit keer over te slaan. Erg jammer, maar er komen nog wel meer kansen in de nabije toekomst. We hoorden van de rest van het team dat het een heel geslaagd kamp was, met een niet al te grote groep kinderen dit jaar, maar meer dan genoeg plezier, vrienschap, eten en momenten rond God en de bijbel.

Klik voor een impressie van het SemearKids kamp!

Mikael werd in juni alweer 5 jaar en dat hebben we uitgebreid gevierd, zowel op school als thuis. Hij was enorm blij met het SuperHeroes feestje dat we voor hem in elkaar draaiden, de vriendjes die op zijn feestje kwamen en zijn nieuwe fiets!

Mikael is een vrolijke, avontuurlijke jongen die ervan houdt om fysiek bezig te zijn. Van fietsen, rennen, trampoline springen, skaten, stoeien en dansen krijgt hij niet snel genoeg! Hij is dol op vlees, fruit en appelsap; speelt het liefste altijd samen met iemand anders; kletst regelmatig de oren van ons hoofd en heeft een dosis energie waar je UUU tegen zegt haha! Hij zit nu in de tweede helft van groep twee, gaat heel graag naar school en weet inmiddels bijna alle letters van het alfabet. Hij is dol op zijn zusje en ook al kan hij soms ineens jaloers reageren, oh wee als er iemand te dicht bij Ruth in de buurt komt, dan is hij de eerste die haar verdedigd en beschermd! Hij kan ons zo nu en dan het bloed onder de nagels vandaan halen (ja, die kant is er natuurlijk ook ;), maar ten diepste is het een jongen met een klein hartje en klemt hij zich het liefste vast aan papa en mama om nooit meer los te laten!

Ruth is een lief, rustig, goedlachs meisje dat zich de afgelopen tijd goed ontwikkelt. Ze kan sinds een paar maanden lopen en heeft zich ontpopt tot een heel nieuwsgierig meisje dat de hele dag door op ontdekkingstocht is en van alles uitprobeerd. Ze is dol op wandelen in de buggy, druifjes en kaas, spelen met alles wat geen speelgoed is, hardop lachen om Mikael, knuffels en kusjes en heeft een hekel aan verschonen, afgedroogd worden met een handdoek, wachten op het eten en katten! Haar eerste woordje was “ka”, voor Mikael, en elke dag wordt Mikael door haar enthousiast opgewacht uit school!

Ruth’s adoptieproces is inmiddels helemaal afgerond en dat betekent dat we haar paspoort konden laten maken en dat we naar Nederland kunnen reizen met haar! We hopen in december weer voor een maand met verlof te komen en zien er al naar uit om een paar weken lang te kunnen genieten van familie en vrienden, dit keer met z’n viertjes!

De afgelopen maand, juli, was hier winter-schoolvakantie, dat is altijd een periode van een week of 4. Als gezinnetje hebben we het ritme dus wat omlaag geschroefd en hebben we o.a. genoten van een paar dagen aan het strand. Ja, dat kan hier in de winter! Afgelopen maand hebben we een aantal dagen echte kou gehad: dagen van 12 graden en nachten van maar 6-7. Dat is in een huis zonder isolering, dubbelglas en verwarming echt wel even afzien! Gelukkig hebben we onze fleece onesies meegenomen uit Nederland, dus die komen dan goed van pas! Maar kort daarna stijgt de temperatuur weer naar een graad of 25 en aan het strand was het zo’n 28 graden, prima vertoeven dus! Mikael en Ruth zijn beiden dol op strand en zee, en we hebben genoten van hun plezier in het water.

Nu begint voor ons het tweede semester. School begint weer, het werk gaat door en ook ik hoop dit semester weer wat meer aan de slag te gaan binnen wijkcentrum De Zaaier. Maar daarover een volgende keer meer…

Lieve groetjes vanuit een zonnig São Paulo!