Misschien denk je nu: “Zomervakantie? Hoezo? Het is maart en het blijft maar van dat gure, natte winterweer!” Ja, in die zin is ons jaar hier op het zuidelijk halfrond precies het tegenovergestelde van dat van jullie! Hier loopt de zomer langzaam ten einde en zijn we net begonnen aan een heel nieuw school en werkjaar. De zomervakantie duurt hier elk jaar twee maanden, namelijk pakweg heel december en januari. En omdat Carnaval vervolgens elk jaar ergens midden of eind februari valt en het hele land dan in feestsfeer is, wat betekent dat iedereen prompt weer een weekje vakantie neemt en de scholen dicht zijn, zegt men hier gekscherend (maar eigenlijk heel serieus) dat het school en werkjaar pas écht begint na Carnaval! Dit jaar viel Carnaval in de laatste week van februari; dus pas nu, begin maart, voelt het voor ons alsof het jaar eindelijk echt begonnen is. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen!
Het is een hele tijd stil geweest hier op ons weblog, omdat we een paar drukke maanden achter de rug hebben en heel veel op stap zijn geweest tijdens de periode van zomervakantie. Half december pakten we voor het eerst als gezinnetje van vier een vliegtuig richting Nederland voor een maand verlof (een hele uitdaging zo’n lange vliegreis met twee kleine kids!). We hebben een goede tijd gehad van samenzijn met familie, weerzien van vrienden, delen over ons werk in gemeentes en genieten van al het lekkers en leuks dat Nederland te bieden heeft. Het was erg goed om met de feestdagen als familie samen te kunnen zijn in Houten en samen deze eerste keer Kerst en Oud en Nieuw zonder mijn vaders aanwezigheid te beleven. Zijn gemis is en blijft groot, maar ondanks dat denk ik dat we toch samen hebben kunnen genieten van alle mooie en goede dingen in die betekenisvolle dagen.
Er viel dit jaar helaas geen sneeuw en het weer zat niet altijd mee, dat was voor de kinderen niet zo makkelijk; ze zijn zo gewend aan zon en warmte en altijd naar buiten kunnen… maar gelukkig genoten ze wel volop van de poffertjes, pepernoten en indoorspeeltuinen! We zijn ook nog een dagje teruggeweest naar ons oude stekje in Barneveld, dat was zo leuk! We hebben zoveel goede herinneringen aan onze twee jaar daar en het was gaaf om een aantal van de buren weer even te zien, pannenkoeken te eten in het Uilenbos in Lunteren (ons vaste uitje in die twee jaar) en Mikael te zien voetballen met zijn oude Syrische buurjongetje! Een hoop mooie momenten dus in deze verlofperiode om dankbaar op terug te kijken.
Eenmaal weer terug in Brazilië, waren er nog net een paar weken vakantie over en die tijd hebben we deels lekker aan het strand doorgebracht. Heerlijk was dat, weer genieten van zon en warmte en echt even relaxen en bijkomen. Je moet bedenken dat verlof in Nederland voor ons toch niet echt helemaal telt als vakantie… Het is vaak een hele drukke tijd, met een volle agenda, veel afspraken en zaken om te regelen, praatjes, fondswerving en een stukje verantwoording afleggen. Daarnaast kost het reizen naar de andere kant van de wereld, de jetlag, alle grote en kleine veranderingen voor ons en nog meer voor twee kleine kids een hele hoop energie en geduld. Het was dus echt heerlijk om nog even wat tijd samen als gezinnetje te hebben aan zee, om vervolgens het nieuwe school en werkjaar fris te kunnen starten!
Het nieuwe schooljaar begint hier in Brazilië in februari, en dus niet zoals in Nederland in september. Dit betekent voor ons dat Mikael nu begonnen is in groep 3 en Ruth gaat voor het eerst naar wat je kunt vergelijken met de Nederlandse peuterspeelzaal. Mikael geniet van school en zit dit jaar in een heel klein klasje van maar 4 leerlingen: allemaal jongens en allemaal goeie vriendjes van hem sinds groep 1! Ondanks dat hij pas 5 jaar is, gaat de lesstof hem tot nu toe goed af en wij zijn als ouders erg blij met het kleine klasje en een lieve juf die hem dit jaar hopelijk goed zal kunnen begeleiden en bijsturen waar dat nodig is. Ook Ruth is na de eerste paar weken nu al goed gewend op de peuterspeelzaal. De eerste week was even lastig, maar ze heeft haar draai snel kunnen vinden en lijkt te genieten van haar ochtendjes bij juf Karin! Voor mij zelf werkt onze nieuwe routine erg fijn: ’s ochtends gaat Ruth naar school en kan ik al mijn aandacht geven aan Mikael, en kort na het middageten (wat bij ons de hoofdmaaltijd is van de dag) gaat Mikael naar school en heb ik alle aandacht voor Ruth. Overdag zien de kleintjes elkaar dus niet zoveel en je kunt je misschien voorstellen dat het feest is zodra kleine Ruth Mikael thuis hoort komen om 6 uur, dan is het huis te klein!
Ook Caio en ik hebben onze werkzaamheden binnen ABBA en wijkcentrum De Zaaier weer opgepakt. Daarover hopen we jullie weer wat meer te vertellen in onze aankomende nieuwsbrief!
UITNODIGING
Tot slot is er een uitnodiging die we graag bij jullie willen neerleggen. We zijn ontzettend dankbaar voor alle mensen, gezinnen en gemeentes die in de afgelopen 13 jaar van ons leven op het zendingsveld als trouwe partners achter ons staan en naast ons wandelen door middel van gebed, betrokkenheid en giften. In het afgelopen jaar hebben we gemerkt dat onze leefkosten gestegen zijn, dit heeft met name te maken met het feit dat we nu twee kleine kinderen hebben, ons gezinnetje is gegroeid; en ook met het feit dat het leven hier in Brazilië, en dan met name in de grote steden, steeds duurder wordt de afgelopen tijd. Als gevolg hiervan zijn we op zoek naar nieuwe partners, mensen die graag betrokken willen zijn en ons financieel willen ondersteunen. We willen je graag vragen hier eens over na te denken. Voel je vrij om hierover contact met ons op te nemen (stuur ons persoonlijk een berichtje, of mail met onze TFC via tfc.caioendot@gmail.com). Meer info over financiële ondersteuning vind je hier. God heeft in al deze jaren op geweldige manier voorzien in alles wat we nodig hebben en we weten dat Hij dat ook zal blijven doen. Aan Hem alle dank hiervoor!
Lieve groetjes vanuit een warm São Paulo!
Living Transformation 