Tag: Krottenwijk

Samen optrekken, samen bidden, samen (uit)delen!

Dorothee Peres

ABBA stafkamp

We zaten met z´n vieren op het grasveld naast de grote zaal waar we zojuist weer een tijd van worship & Bijbelse overdenking gehad hadden. In de warme ochtendzon, met flesjes koud water bij de hand, deelden we in het Engels persoonlijke situaties & zorgen met elkaar, punten om voor te bidden en elkaar in te ondersteunen: twee Amerikaanse vrouwen, een Braziliaanse en ik, Nederlandse. “Mijn moeder in Amerika die al flink op leeftijd is, gaat haar huis verkopen en verhuizen naar een verzorgingstehuis. Dit betekent dat we afscheid moeten nemen van wat altijd onze thuisbasis was als we weer eens voor een periode terug waren in Amerika. Heel gek, dat je dan ineens geen thuis meer hebt in je thuisland…” “We zijn nu een klein jaartje in Brazilië als zendelingen en het gewone dagelijkse leven is nog steeds zo´n grote uitdaging, alles kost zoveel energie: taal, cultuurverschillen, hoe dingen hier werken, onze plek vinden binnen de ministry.” Zomaar even twee onderwerpen die ik me herinner van onze fijne gesprekken en tijden van gebed samen tijdens het jaarlijkse stafkamp van onze zendingsorganisatie ABBA. In januari, hier zomervakantie, hebben we met een groep van wel 100 man 3 dagen lang genoten van samenzijn, God zoeken, elkaar bemoedigen, lekker relaxen in het zwembad, fanatieke 6-kamp spelletjes en goeie gesprekken. Het is altijd weer een voorrecht om dan te zien met hoeveel geweldig mooie mensen we samenwerken en samen optrekken! De gedeelde ervaringen & zorgen die een leven in zending met zich meebrengen, zorgen ervoor dat we ons in elkaar herkennen en dat schept een hele diepe band. We hebben genoten van deze bijzondere paar dagen samen!

Zomervakantie & nog een kamp

Onze periode van zomervakantie zat dit jaar boordevol activiteiten: Kerst vieren met de familie, Oud&Nieuw met zo´n 15 jongeren uit de gemeente bij ons thuis, zonnige dagen aan het strand om even bij te tanken, en niet één, maar wel twee kampen! Naast het ABBA stafkamp, was Caio namelijk opnieuw uitgenodigd om te spreken tijdens een ander kamp van dezelfde christelijke studentenvereniging als waar we vorig jaar september bij betrokken waren. In januari organiseren ze altijd een groter kamp voor alle studenten die leiding geven aan bijbelstudie groepen van de studentenvereniging aan universiteiten door het hele land. Er waren zo´n 60 jongeren aanwezig en we hebben genoten van de twee dagen dat we met hen mochten optrekken. Naast Caio´s lessen, hebben we zoveel goede gesprekken mogen hebben met jongeren die ons opzochten om meer te horen over onze ervaringen & gedachten rondom thema´s als zending, de Bijbel, gemeente-zijn en adoptie. Wat is het inspirerend om jongeren tegen te komen die een oprecht verlangen hebben om Jezus te volgen, actief op zoek gaan naar wat dat dan inhoudt voor hun leven en hoe ze Hem kunnen dienen in deze gebroken samenleving.

Wijkcentrum De Zaaier

Begin februari begon hier weer een nieuw schooljaar en zodoende ging het programma van wijkcentrum De Zaaier ook weer van start. Ik werk dit jaar niet één, maar drie dagen mee in het wekelijkse kinder- en tienerprogramma van het wijkcentrum. Nu mijn eigen kids wat ouder worden en we de baby-jaren definitief achter de rug hebben, kan ik weer wat meer tijd vrijmaken voor mijn werk binnen ABBA en daar geniet ik van. Naast het wekelijkse bijlesprogramma voor de jongste groep kids dat ook dit jaar weer door gaat, heb ik in februari het SuperWoman programma weer opgepakt. Een kersverse start met een hele nieuwe groep jonge tienermeiden! Het SuperWoman programma is speciaal bedoeld voor meiden tussen de 11 en 17 jaar en focust op allerlei onderwerpen & issues die juist tijdens de tienerjaren spelen, zoals o.a. vriendschappen, relaties met ouders, identiteit & zelfbeeld, verkering & seksualiteit, tienerzwangerschap, misbruik en huiselijk geweld, toekomst & levensdoelen etc. Daarnaast is er elke week tijd voor bijbelstudie & gebed en natuurlijk doen we ook gewoon een hoop leuke dingen samen (zoals maffe spelletjes, teambuilding, samen koken, knutselen en nagels lakken). Ook ligt er een duidelijke nadruk op het vormen van goede, betrouwbare vriendschappen onderling. Ik hoop de komende tijd samen met de meiden te werken aan het vormen van een hechte, veilige groep waarin ieder meisje zich gezien en veilig voelt om zichzelf te kunnen zijn en er steeds meer een sfeer ontstaat van openheid & echtheid naar elkaar en naar God toe. Bid alsjeblieft mee voor deze 15 waardevolle meiden en voor onze wekelijkse uurtjes samen! Dat we naar elkaar toe mogen groeien en ze God mogen gaan ervaren en leren kennen.

Een tijd geleden deelden we met jullie dat het stafteam van wijkcentrum De Zaaier maar klein was en dat we hard meer medewerkers nodig hadden… In het afgelopen jaar is ons team flink gegroeid en we zijn dit werkjaar van start gegaan met een team van 10 vaste werkers! Van deze 10 mensen werken er momenteel wel 7 full time en 3 part time. Daarnaast zijn we op dit moment in gesprek met nog twee of drie andere vrijwilligers die graag een middag of ochtend willen helpen bij specifieke activiteiten, onder andere ballet les voor de meisjes en bijles lezen & schrijven voor al wat oudere kinderen die een grote leerachterstand hebben. Wat is het gaaf om het team te zien groeien, samen op te trekken en in elkaar een gedeelde liefde te ontdekken voor de kids & tieners die we mogen dienen, en samen te werken aan een steeds betere kwaliteit van hulp & ondersteuning voor al deze gezinnen die God op onze weg brengt.

Ter vergelijking: Het stafteam van wijkcentrum De Zaaier in 2012 en nu in 2023 (plus kids)!

God´s licht schijnt het felst in de diepste duisternis

Het is ook erg fijn om de lasten & zorgen die dit werk met zich meebrengt samen te kunnen delen & dragen. Nu we iemand in het team hebben die zich full time bezig houdt met het begeleiden van de gezinnen, merken we dat we zoveel meer te weten komen over wat er allemaal speelt binnen de gezinnen, relaties, de krottenwijk en context daaromheen en dat zijn veelal hele heftige verhalen! Er is zoveel nood, armoede, honger, maar ook zoveel mishandeling, verwaarlozing, misbruik, verslaving en criminaliteit. De wijk is heel erg onrustig de laatste maanden, de plaatselijke drugsbazen die het voor het zeggen hebben in de wijk liggen regelmatig flink in de clinch met de politie en daarbij vliegen de kogels nogal eens in het rond en worden er regelmatig moorden gepleegd aan beide kanten. Als je dan bedenkt dat de jonge kinderen waar wij mee werken daar middenin opgroeien en dat allemaal voor hun ogen in de nauwe steegjes meekrijgen, dan begin je iets meer te begrijpen van wat zij allemaal niet te verstouwen krijgen en wat voor diepe sporen dat nalaat in hun emotionele en psychische ontwikkeling. Hun gedrag is vaak duidelijk terug te leiden tot de heftige, gebroken realiteit waarin ze opgroeien, zowel binnen hun gezinnen als in de wijk.

Dit is een last die in het afgelopen jaar zwaar op onze schouders drukte en we merken dat we het nodig hebben om deze dingen regelmatig met elkaar te delen, voor elkaar te bidden en bij tijde ook genoeg afstand te nemen om als het ware weer op adem te kunnen komen. Anderen liefhebben zoals God dat van ons vraagt, is niet alleen liefde, hoop en blijdschap uitdelen, het betekent ook dat we elkaars lasten dragen, dat we ons identificeren met de ander en de ander werkelijk ontmoeten in zijn realiteit, noden & gebrokenheid. En dat kost ons heel wat kan ik je vertellen. Bidt voor ons als team! Voor bescherming, wijsheid, onderscheidingsvermogen en een hechte relatie met de Heer en met elkaar. Het is ons gebed en onze hoop dat wanneer wij bereid zijn hen werkelijk te ontmoeten in hun gebroken realiteit, dat zij juist dan Jezus´ kracht en liefde mogen gaan zien en ervaren. Want God´s licht schijnt het felst in de diepste duisternis; Zijn kracht is het duidelijkst in zwakheid!

Gemeente: huisgroep jonge gezinnen

Binnen onze gemeente hier zijn we dit jaar ook weer volop betrokken bij verschillende activiteiten: Caio gaat door met bijbelstudies over het Oude Testament voor de jeugd, dit keer in het formaat van een podcast; ik ben betrokken bij de zendingscommissie, we zijn een eerste serie bijbelstudies & info bijeenkomsten begonnen over het onderwerp adoptie (hierover in een volgend bericht meer!) en we zijn begin dit jaar gestart met een huisgroep voor jonge gezinnen bij ons thuis. Dit is een verlangen dat we al een tijdlang hadden, en nu we een groter huis hebben en ook nog eens vlakbij de gemeente wonen, werd het tijd om het idee om te zetten in werkelijkheid! Het is een groep van 5 jonge gezinnen (9 kids tussen de 0 en 8!) en twee jong getrouwde stellen, een huis vol dus! Elke twee weken brengen we een hele ochtend of middag samen door, met alle kinderen er ook bij! We eten samen, bouwen aan diepe vriendschappen en bestuderen samen de Bijbel (Filippenzen op dit moment). Ook de kids hebben hun eigen half uurtje met de Bijbel, bouwen vriendschappen op en ravotten heel wat af. Het is echt een zegen om op deze manier samen gemeente te zijn!

We zijn dankbaar voor jullie betrokkenheid, ondersteuning en gebed!

Lieve groetjes en veel zegen uit São Paulo,

Caio, Dorothee, Mikael & Ruth

Opluchting en een stroomversnelling: het normale leven keert weer terug!

Dorothee Peres

In de afgelopen maanden is er weer een hoop gebeurd, het voelt een beetje alsof we ineens in een stroomversnelling zitten. Na anderhalf jaar pandemie, quarantaine en social distancing, merken we dat in de afgelopen twee maanden het normale leven weer enigzins terugkeert en dat voelt enorm goed! Voor ons betekent dit dat de scholen allemaal weer open zijn en onze beide kids elke ochtend les hebben, wat mij meer tijd geeft voor andere dingen, onder andere mijn taken binnen wijkcentrum De Zaaier.

Wijkcentrum De Zaaier is sinds begin augustus weer alle dagen van de week open en draait weer op volle capaciteit! Geweldig! Nu ik weer wat meer tijd heb, draai ik twee dagen in de week mee en je vind me dan vooral bij de jongste groep kinderen van 5-8 jaar. Ik heb besloten om mijn werk met tienermeiden nog even te laten rusten dit jaar. De tieners hebben momenteel een leuke, gemixte bijbelstudiegroep die geleid wordt door Alan, een jonge Braziliaanse zendeling die zelf uit de nabijgelegen krottenwijk komt en als kind opgegroeid is met wijkcentrum De Zaaier. Ik heb jullie in een eerder bericht al eens wat meer verteld over hem (zie hier).

Toen ik in juli aan het nadenken en bidden was over mijn werk binnen het wijkcentrum, kreeg ik het al snel op mijn hart om iets te doen met bijles lezen & schrijven voor de groep 5-8 jarigen. Alle tieners en kinderen die meedraaien in het programma van wijkcentrum De Zaaier komen uit hele arme gezinnen en zitten op gratis overheidsscholen die over het algemeen een hele slechte kwaliteit onderwijs bieden. Tijdens de pandemie zijn deze scholen gewoonweg gesloten gebleven, wat betekent dat al deze kinderen al anderhalf jaar geen les meer hebben gehad! Nu school weer begint en ze anderhalf jaar ouder zijn, worden ze gewoon naar de volgende groep doorgeschoven, terwijl ze daar uiteraard helemaal niet aan toe zijn! De meeste kinderen van 8 jaar kunnen nog niet echt lezen en schrijven!

Dus in de afgelopen weken ben ik druk aan de slag gegaan met het opzetten van een bijles programma voor deze groep kids. Ze krijgen nu wekelijks bijles lezen en schrijven, wat we echt op spelenderwijs met ze proberen te doen, zodat het leuk en interessant blijft voor ze. Ik heb een hele reeks educatieve spelletjes en lesmateriaal aangeschaft, niet alleen gericht op lezen en schrijven, maar ook nummers, basic rekenen en spelletjes die hun inzicht, logica en concentratie stimuleren. Ze zijn er helemaal enthousiast over! Ik geniet ervan om weer aan de slag te kunnen binnen het wijkcentrum en de rol van juf ligt mij erg goed, daarnaast is het gaaf om de kinderen te zien genieten en leren. Één van de meisjes zei vanochtend tijdens het ontbijt tegen me: “Tante, ik vind jouw bijles de allerleukste les van de week!” Wat een mooie uitdaging om deze kids te laten zien en ervaren dat leren ook leuk kan zijn en op deze manier hun ontwikkeling, leergierigheid en nieuwsgierigheid te stimuleren.

Toen begin augustus hier het tweede semester van het schooljaar begon, hebben we voor alle kinderen en tieners een goed gevuld tasje schoolmateriaal kunnen aanschaffen, dat was feest!

Ook zijn na lange tijd de meeste kerken en gemeentes weer open en kunnen we eindelijk weer een zondagse dienst bezoeken, wat heerlijk na anderhalf jaar! Het deed me echt wat om na zo lange tijd weer samen God te kunnen prijzen en samen te kunnen komen als gezin van God. Ineens besef je dan dat iets wat jarenlang, misschien wel een levenlang, heel vanzelfsprekend was, eigenlijk enorm kostbaar is! We hebben als gezin besloten dat het een goed moment was om van gemeente te switchen: we waren 10 jaar lang deel van een hele fijne gemeente in het centrum van São Paulo, maar vanwege de grote afstand en het vreselijke verkeer hier in de stad, werd het steeds moeilijker om echt betrokken te kunnen zijn bij deze gemeente. Vandaar dat we besloten hebben om over te stappen naar een fijne baptisten gemeente hier in onze wijk (op loopafstand!), waar meerdere van onze collega´s en vrienden van ABBA ook deel van zijn. We hopen op deze manier meer betrokken en actief te kunnen zijn bij deze gemeente, ook bij doordeweekse activiteiten, iets wat in onze oude gemeente gewoon niet haalbaar was voor ons. We zijn momenteel ons plekje aan het vinden, Mikael en Ruth vinden het kinderprogramma helemaal leuk (dat is ons veel waard!) en stukje bij beetje hopen we binnen deze nieuwe gemeente ons steentje bij te kunnen dragen.

Een kleine indruk van onze nieuwe gemeente

Caio is ondertussen heel druk met het schrijven en vormgeven van de drie theologische studies die hij zal mogen presenteren tijdens de twee theologische conferenties in Amerika in november (Hij vertelde hier al meer over in onze laatste update, die vind je hier). Hij heeft inmiddels te horen gekregen dat hij één van de mensen is die gekozen is om financiële steun te krijgen vanuit een speciaal fonds van de SBL om deel te kunnen nemen aan de conferenties, heel gaaf! Verder blijft het nog wel even spannend of de reis ook echt door zal gaan straks in november: vanwege de Covid situatie in Amerika is er best nog wel kans dat de conferentie alleen virtueel zal kunnen plaatsvinden en Caio het land niet eens in komt zonder een specifiek visum waar je niet zo makkelijk even aan komt. Dus we wachten het allemaal nog even af voorlopig!

Een tijdje geleden vroegen we jullie gebed voor mijn gezondheid en voor onze zoektocht naar een ander, groter huis voor ons als gezin. Ik ben in juni geopereerd  in verband met endometriose, een ingreep waarbij mijn baarmoeder verwijderd is en ook meteen mijn blindedarm. Het is allemaal heel goed verlopen en ook het herstel viel me alles mee. Ik ben erg dankbaar voor goeie artsen en zorg en dat verschillende problemen die er speelden nu opgelost zijn. De pijnklachten waar ik maandenlang mee rondliep zijn grotendeels weggetrokken inmiddels. Ik krijg nu alleen nog wat fysiotherapie voor een spier- en peesontsteking in mijn rechter heup. We zijn dankbaar voor jullie gebed en meeleven!

Ander gaaf nieuws is dat we inmiddels een huis gevonden hebben! Hier in de wijk, vlakbij onze nieuwe gemeente en de school van de kinderen, zoals we graag wilden. Het is een stuk groter dan ons huidige huis, met ruimte voor Caio´s kantoor en een logeerruimte en achtertuin! We zijn er zo blij mee! We hebben afgelopen week het koopcontract getekend en hebben nu eindelijk de sleutels in handen zodat we aan de slag kunnen gaan. Er moet namelijk nog best wat aan het huis gebeuren, dus dat wordt even een uitdaging de komende maanden! Het huis stond al een tijd lang leeg en is best verouderd, dus bepaalde delen moeten vernieuwd en opgeknapt worden. Hier hopen we de komende maand hard mee aan de slag te gaan en hopelijk zullen we ergens in november dan echt kunnen verhuizen. We hebben er zin in en hopen er een fijn nieuw thuis van te maken!

Tot slot willen we jullie graag nog wat vertellen over een nieuwe uitdaging die op onze weg kwam in de afgelopen weken. We zijn benaderd vanuit ABBA om samen met nog een ander zendingsechtpaar een christelijke adoptie support groep op te starten. We hadden zelf al een hele tijd het verlangen om iets te doen op het gebied van adoptie en training etc., maar zagen hier voorheen nog niet echt een mogelijkheid voor, dus het was jarenlang een sluimerend verlangen waar we zo nu en dan over praatten. Het is heel gaaf om te zien dat er nu ineens een weg en mogelijkheid ligt om hier actief wat mee te gaan doen en onze ervaringen, kennis en passie wat betreft adoptie te mogen delen met anderen. Het project zit momenteel nog echt in de beginfase, wat inhoudt dat we elkaar wekelijks zien om samen te bidden, brainstormen en te leren van anderen die al veel ervaring hebben met het draaien van adoptie supportgroepen. Hier in Brazilië is adoptie een nog redelijk nieuw concept en ondanks dat het proces zelf nu vanuit de wetgeving, kinderbescherming en sociale diensten duidelijk en goed geregeld is, is adoptie voor de algemene bevolking nog een beetje een taboe en bestaan er veel vooroordelen, verkeerde opvattingen en gewoon onwetendheid rondom het hele onderwerp. Helaas is dit niet anders onder christenen. Er zijn nog maar weinig adoptie support groepen en hier in de stad weten we van maar 1 andere christelijke adoptie support groep. Er is dus heel veel werk te doen op dit gebied! We zijn heel benieuwd hoe dit project zich de komende maanden verder zal ontwikkelen en in welke richting God ons zal leiden. Graag willen we jullie vragen om te bidden voor deze nieuwe uitdaging, dat God het zal gebruiken tot zegen en dat Hij ons wijsheid geeft voor het vormgeven van dit project.

Bedankt voor jullie steun, gebed en betrokkenheid!

Warme groetjes en veel zegen vanuit São Paulo!

In juli hebben we weer een tienerkamp kunnen houden! Wel met een wat kleinere groep dan normaal, maar het waren mooie dagen samen!

Corona, quarantaine & noodhulp

Dorothee Peres

Zoals je misschien al gelezen hebt in onze laatste nieuwsbrief is het Coronavirus zich inmiddels ook hier in Brazilië razendsnel aan het verspreiden en leven we momenteel in quarantaine. De situatie loopt hier een aantal weken achter op Nederland, want het virus arriveerde hier later dan bij jullie. Dat houdt in dat wij nog niet op de piek zitten, maar er dagelijks steeds meer mensen overlijden. Vandaag was het nieuwe record 730 doden in 24h, geen goed nieuws dus! De gezondheidszorg hier in Brazilië is uiteraard een stuk slechter en fragieler dan in Nederland, de maatregelen vanuit de overheid (die overigens niet altijd even duidelijk en soms regelrecht tegenstrijdig zijn) worden niet heel trouw nageleefd en vooral de armere bevolking heeft het zwaar te verduren, omdat voor velen van hen hun dagloon wegvalt en ze nu met nog meer moeite kunnen voorzien voor hun gezinnen. Kortom, een zorgwekkend scenario met veel nood!

De inzamelingsactie van ABBA voor noodhulp aan de arme bevolking, waarover we jullie meer vertelden in onze nieuwsbrief, heeft al mooie resultaten opgeleverd. Bedankt voor alle bijdragen ook vanuit Nederland! We hopen dat meer mensen zullen blijven geven, zodat we in de komende maanden nog veel meer voedselpakketten en warme maaltijden kunnen uitdelen. Het is heel hard nodig!

Afgelopen week waren we als gezinnetje een dagje in wijkcentrum De Zaaier om mee te helpen met het uitdelen van voedselpakketten en de situatie die we daar aantroffen maakte diepe indruk op ons! Robert, de leider van het wijkcentrum, en enkele anderen van ons team, hadden een week eerder al 60 voedselpakketten uitgedeeld aan de gezinnen die direct betrokken zijn bij het kinderprogramma van het wijkcentrum. Dus afgelopen week waren de voedselpakketten ook voor gezinnen die niet persé bekend zijn bij ons project. Robert had zo´n 14 families een berichtje gestuurd via Whatsapp dat we om 15.00 uur pakketten zouden gaan uitdelen en rond 13.30 uur stonden er al tientallen mensen te wachten bij de deur! We hadden zo´n 230 voedselpakketten om weg te kunnen geven en die waren binnen twee uur allemaal uitgedeeld en toen stond er nog een rij mensen voor de deur tot aan het einde van de straat! Die hebben we helaas moeten vertellen dat de voorraad nu op was, maar dat we volgende week meer voedselpakketten hopen te kunnen uitdelen. Elk gezin dat een pakket kreeg, werd door ons team geregistreerd op een lijst en één van de vragen was wie/of er iemand werk (en dus inkomen) had binnen dat gezin. Caio vertelde me dat van de ongeveer 50 mensen die hij te woord heeft gestaan, zeker 80% vertelde momenteel helemaal geen inkomen te hebben! Schrijnend om te zien! We werken in deze actie samen met een bedrijf dat voedselpakketten levert en via hen krijgen we nu nog meer donaties binnen en ook leverden ze een heel aantal pakketten gratis extra af! Echt een zegen!

Naast voedselpakketten hebben we ook al een heel aantal hygiëne kits kunnen uitdelen, mondkapjes (die hier door iedereen massaal gebruikt worden) die een aantal vrijwilligers voor ons naait en rond Pasen lukte het ook nog om de kinderen een donatie chocolade haasjes mee te geven naar huis. Op deze manier proberen we met man en macht al het mogelijke te doen om deze mensen tot zegen te zijn in deze moeilijke tijd.

Er is vooralsnog geen uitzicht op versoepeling van maatregelen of terugkeer naar de normale gang van zaken. Dat betekent dat het programma van het wijkcentrum nog steeds gesloten is en het team maakt van de tijd gebruik om het huis wat op te knappen. Een paar veelgebruikte ruimtes konden hard een nieuwe verflaag gebruiken en zien er nu weer fris en schoon uit.

De scholen zijn ook nog steeds dicht en zullen dat nog wel een aantal weken blijven. Mijn dagen met de twee kids thuis zijn flink druk! Mikael krijgt heel wat oefeningen en opdrachten vanuit school om thuis te doen en hij heeft zo´n drie keer in de week les via Google Classroom. Hij doet het aardig goed, maar we merken dat hoe langer deze situatie duurt, hoe moeilijker het voor hem is om de motivatie erin te houden. “Moet ik nou weer huiswerk maken?” Het voelt voor hem toch meer als vakantie soms, dus ik probeer er een gezonde balans in te houden, zodat het nog wel een beetje leuk blijft en we ook genoeg andere leuke dingen doen.

Ik vind het zelf wel heel leuk dat ik nu meer een idee krijg van wat en hoe zijn school onderwijst. Hier in Brazilië heb je als ouder maar heel beperkt toegang tot en contact met school en de leerkrachten, maar nu vanwege alle video-lessen en de opdrachten die ik met hem moet doen, zie ik ineens veel beter hoe het eraan toegaat, wat hij precies allemaal leert en hoe hij het doet. Erg leuk! Daar kan ik ook wel weer van genieten, tenslotte schuilt er ergens in mij wel een juf haha! En zo proberen we temidden van alle uitdagingen de positieve dingen te zien.

Iets anders positiefs is onze woonwijk: we hebben heel wat vrienden die in (kleine) appartementen wonen met kleine kinderen middenin de stad en nu eigenlijk geen kant op kunnen en echt bijna alleen maar binnen zitten. Wat een uitdaging! Wij wonen meer in een buitenwijk van de stad, een hele groene, ruim opgezette wijk met rustige straten waar je goed kunt wandelen en fietsen. Zodoende kunnen wij wel elke dag met de kinderen naar buiten om even een blokje om te doen, een potje te voetballen of te skaten. Wat een zegen is dat in deze periode!

We zijn dankbaar voor jullie betrokkenheid, gebed en support!

Lieve groetjes van ons

Strijkkralen, modder en taart

Dorothee Peres

Vandaag over een week hopen we, voor het eerst als gezinnetje van vier, in het vliegtuig naar Nederland te stappen voor een maand verlof. We hebben er al veel zin in! We zien er met name naar uit om de feestdagen samen als familie door te brengen. Het zal fijn zijn om deze Kerst en oud-en-nieuw samen te kunnen zijn, middenin wat voor ons een intense, verdrietige periode is (geweest). We zien er ook naar uit om jullie kennis te laten maken met onze kleine Ruth en haar reactie op ons koude kikkerlandje te zien! Mikael heeft vooral zin in sneeuw… nu maar hopen dat dat ook daadwerkelijk ervan komt in de vier weken dat we in Nederland zullen zijn!

De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen en we hebben weer het nodige beleefd. Sinds augustus ben ik, Dorothee, weer elke donderdag te vinden in wijkcentrum De Zaaier. Het is een fijne afwisseling om even met wat anders dan mijn eigen huis & kids bezig te zijn! Het voelt goed om weer in het wijkcentrum te zijn en mijn steentje, hoe klein ook, te kunnen bijdragen aan het project. Ik heb in de afgelopen maanden veel kantoorwerk gedaan: financiën bijhouden, inschrijvingen van nieuwe kinderen regelen en ook de nodige klusjes op het gebied van organisatie en orde in het wijkcentrum. We hebben een aantal grote metale kasten aan kunnen schaffen om een heleboel spullen die overal en nergens door het huis slingerden, eens netjes een plekje te geven. Wie mij een beetje kent, weet dat ik van opruimen en orde hou, dus dat zijn klusjes die me op het lijf geschreven zijn en waar ik echt van kan genieten!

Daarnaast draaide ik in de middag mee met het kinderprogramma en dat is op donderdagmiddag knutselen. De jongere kids zijn momenteel helemaal weg van knutselen met strijkkralen! Hier in Brazilië vind je geen strijkkralen, dus we moeten ze voortdurend zien aan te slepen vanuit Europa of Amerika. Met name de kleine meisjes vinden dit een geweldige activiteit en we zien hun creaties met de week verbeteren qua kleur-, vorm- en patroonkeuze. Heel leuk om te zien hoe zo een simpele activiteit hun creativiteit en vaardigheden stimuleert.

In november was het weer tijd voor het jaarlijkse tienerkamp van wijkcentrum De Zaaier. Samen met 25 tieners uit de krottenwijk hebben we zo’n drie dagen in de rimboe, op een groot kampterrein, doorgebracht. Het waren gave dagen met een hele leuke groep tieners. Veel plezier, goeie vriendschappen, spelletjes, bijbelstudies, lekker eten, nachtspellen en kampvuur; ondanks dat het allemaal begon met twee dagen regen en modder! Dat kon de pret gelukkig niet drukken en de tieners lagen binnen de kortste keren met z’n allen in het koude zwembad! Mikael ging ook heel enthousiast zijn zwembroek aantrekken, maar kwam al na 10 minuten rillend en met blauwe lippen uit het zwembad gekropen! Hij en Ruth hebben zich goed vermaakt tijdens kamp en het was leuk om zo samen als gezinnetje mee te kunnen draaien.

Het thema was dit jaar “Dankbaarheid” en we hebben veel met de tieners gepraat over de uitdaging die God ons voorlegt om ten allen tijde dankbaar te zijn, ook middenin ons aardse leven dat lang niet altijd makkelijk of leuk is. Een hele uitdaging! We mochten de les ook gelijk in de praktijk brengen toen al op de eerste dag de bus niet tot aan het kampterrein kon doorrijden (over een heuvelige zandweg door de bush), vanwege de enorme modderpoelen en de tieners plus alle bagage op 3 km afstand van het kampterrein op de modderige zandweg werden gedropt! Vervolgens ging Robert’s (leider van het wijkcentrum) auto, een sterke 4X4 wagen, de volgende dag kapot, toen hij op weg was naar de bakker om brood te kopen voor het ontbijt. Dat was de enige auto die we hadden die de modder echt goed aankon… Robert was vervolgens urenlang bezig om weer terug te keren naar het kampterrein (echt middle of nowhere) en het hele programma liep een beetje in de soep. Toen er die avond ook nog een enorme tropische regen- en onweersbui viel waarbij het dak van de keuken het bijna begaf, hadden we het allemaal wel door: God geeft ons een praktijkles, tieners & team! Maar wat was het gaaf om te zien dat ondanks alle tegenslag de groep tieners een geweldige tijd had met elkaar! Ze genoten! En dan maakt het niet zoveel uit of alles volgens plan gaat of niet, dan geniet je gewoon samen van wat je hebt!

Eind november werd onze Ruth alweer 2 jaar en dat hebben we uitgebreid gevierd met familie en vrienden! Ze genoot van haar Pocoyo feestje, haar nieuwe speelkeukentje en alle aandacht! Wat zijn we blij met ons kleine zonnetje!

We zien ernaar uit velen van jullie binnenkort weer te ontmoeten! We zijn van plan een open middag/avond te plannen voor supporters, vrienden & geinteresseerden, hierover volgt binnenkort meer info. Zou je het leuk vinden ons te zien of uit te nodigen voor een presentatie of praatje in een kring of gemeente, neem gerust contact op (dot_wop@hotmail.com).

Lieve groetjes van ons!

 

Vrucht temidden van gebrokenheid (deel 2)

Dorothee Peres

Het verhaal van Alan is voor ons heel bijzonder en we willen het graag met jullie delen. Ook hij is één van de vruchten op het werk van wijkcentrum De Zaaier.

                        Alan tijdens activiteiten van het wijkcentrum in 2010

Alan zat bij de allereerste groep kinderen die dagelijks trouw naar het wijkcentrum kwam, hij kwam er al voordat Caio en ik betrokken waren bij het project. Hij was één van de oudsten van de groep en is inmiddels een jaar of 23. Ook hij komt uit een gebroken gezin, zonder vaderfiguur en groeide op temidden van veel armoede, criminaliteit en duisternis. Als tiener kwam hij jarenlang trouw naar het wijkcentrum en was altijd heel enthousiast en toegewijd. Maar rond zijn 17e raakte hij het spoor bijster, maakte een aantal verkeerde keuzes en verdween van het toneel. In de daaropvolgende paar jaren hoorden we af en toe zorgwekkende berichten over hem en het deed ons verdriet om hem zo te zien dwalen.

Alan is een hele intelligente, creatieve jongen met veel capaciteiten. Hij was uit het oog, maar zeker niet uit ons hart. Hoe groot was onze verrassing en blijdschap toen hij na zo’n twee jaar ineens weer op de stoep stond met de mededeling: “Ik heb Jezus echt leren kennen, ik ben veranderd en ik wil Hem volgen. Jullie hebben zoveel voor me betekend en ik wilde jullie dit graag vertellen.”  Sindsdien is Alan enorm gegroeid in zijn relatie met God. Hij kreeg al snel het verlangen om God te dienen in zending en is in de afgelopen twee jaar betrokken geweest bij Jeugd met een Opdracht elders in Brazilië. Hij deed een DTS (DiscipelschapTrainingSchool) en werkte vervolgens een tijd lang als deel van de DTS-leiding op de plaatselijke basis van JmeO. Elke keer als hij even terug was in São Paulo kwam hij langs bij het wijkcentrum, vol enthousiaste verhalen over alles wat hij beleefd had met God. Ik kan in woorden niet precies uitdrukken hoe bijzonder het is om deze jongen zo te zien veranderen, ik heb er regelmatig tranen van in mijn ogen. Zijn dagelijks leven getuigt van een groot geloof en een intieme relatie met Papa (zoals hij altijd zegt) en is een inspiratie voor mij.

De steeg waar Alan opgroeide

                                                                         De steeg waar Alan opgroeide

Een aantal maanden geleden vertelde hij ons dat hij besloten had om zijn tijd bij Jeugd met een Opdracht af te sluiten, omdat hij het verlangen heeft om ons team te komen versterken en mee te werken binnen het wijkcentrum. Het is zijn verlangen om zijn eigen wijk te bereiken met Gods liefde en meer jongeren God werkelijk te zien leren kennen, zoals hij Hem heeft leren kennen. Hoe gaaf om een jongen uit de wijk nu onze collega te zien worden en samen te bouwen aan Gods koninkrijk!

Alan heeft nu wel een grote uitdaging voor zich: voordat hij officieel als zendingswerker aan de slag mag binnen ABBA, moet hij zijn financiële support rond hebben. En je kunt je misschien voorstellen dat dit voor een jongen uit de krottenwijk een lastig verhaal wordt! Zijn achterban bestaat bijna helemaal uit mensen die in armoede leven en het lukt hem voor alsnog niet om zijn support rond te krijgen. Een aantal van ons, zendingsvrienden, helpt hem al, en ik bedacht me dat ik in ieder geval een lijntje uit kan gooien voor hem! Dus hier komtie: zou jij Alan misschien willen ondersteunen? Hij is met name op zoek naar maandelijkse sponsers en alle beetjes helpen. Hij draait op dit moment als vrijwilliger mee in ons team, maar zit te popelen om “echt” aan de slag te kunnen gaan. Mocht jij Alan graag willen ondersteunen, laat het ons dan even weten, zodat we het hem kunnen vertellen en hij weet waar hij aan toe is.

Alan en Caio leiden de tienerjongens groep

Giften voor Alan kunnen overgemaakt worden op NL35 INGB 0007 8692 91 t.n.v. St. Lok. Chr. Bijeenk. WDHU, Bilthoven. Onder vermelding van: “Alan – Wijkcentrum De Zaaier” (Belasting aftrekbaar).

Het is ons verlangen en gebed dat meer en meer jongeren die opgroeien temidden van de harde, vaak duistere realiteit van de krottenwijken God zullen gaan leren kennen, Hem met passie gaan volgen en zelf een krachtige getuige gaan zijn in hun wijk, in hun families. Gods koninkrijk zien groeien, ware verandering & hoop dat is waar we voor gaan, en het is geweldig om een eerste, kleine glimp ervan op te vangen!

Groetjes vanuit een warm São Paulo!

Vrucht temidden van gebrokenheid (deel 1)

Dorothee Peres

Ik weet niet precies wie de naam bedacht heeft, maar ik ben hem in de afgelopen jaren meer en meer gaan waarderen: wijkcentrum “De Zaaier”. Het is een hele toepasselijke omschrijving van ons werk met de kinderen & tieners die naar het wijkcentrum komen: wij zaaien. We zaaien aandacht, we zaaien liefde, we zaaien waarheid, we zaaien de goede boodschap, we zaaien God’s woord. Een glimlach hier, een hug daar; een bemoedigend woord, en soms ook een hoognodige terechtwijzing. We voelen ons geroepen om te zaaien. Het lastige hiervan is dat je soms bijna ongemerkt de neiging hebt om te denken dat als jij degene bent die zaait, je ook verantwoordelijk bent voor de groei en het resultaat. Dit is een verleidelijke valkuil, en eentje die, als je niet uitkijkt, ervoor zal zorgen dat je zelf uiteindelijk gefrustreerd en compleet leeggezogen tegen een muur oploopt. Want waar zijn nu de resultaten? Je investeert, je geeft zoveel van jezelf, je weet je geroepen door God, je zaait en zaait, dan MOET er toch ook een duidelijk zichtbaar resultaat volgen?! Toch? Soms voel je de druk vanuit anderen om je heen: “Ja maar hoeveel bekeringen zijn er inmiddels precies? Hoeveel totaal veranderde levens?” Dit is een issue waar veel zendelingen tegenaan lopen, een terugkerend punt van frustratie, want vaak zijn of lijken de vruchten maar zo weinig vergeleken bij de hoeveelheid gezaaid zaad. Hoe ga je hier dan mee om?

scattering-seed

We willen resultaat zien, doelen bereiken, we willen dat onze inzet veel oplevert. Dat is immers wat we van jongs af aan leren in onze huidige maatschappij. Iets is alleen de moeite waard als het resultaat heeft, en dan is het natuurlijk het allermooiste als je met maar weinig inzet geweldige resultaten kunt boeken. Want het moet natuurlijk wel iets opleveren… Maar ik heb in de afgelopen jaren geleerd dat het in God’s koninkrijk anders werkt. Wat Hij van mij vraagt zijn geen grote resultaten, maar eenvoudige gehoorzaamheid aan zijn roep in mijn leven. In mijn geval betekent dat o.a. het zaaien in de levens van de kinderen & tieners van het wijkcentrum. Hij vraagt van mij dat ik zaai, dat ik Hem vertegenwoordig, dat ik Zijn glimlach, handen en voeten ben. Meer niet. Of er vervolgens groei en resultaat is, is niet mijn verantwoordelijkheid. Als ik dat wel naar me toe trek als zijnde mijn verantwoordelijkheid, dan ben ik uiteindelijk ongehoorzaam. En bovendien zet ik mezelf dan op een plek die helemaal niet de mijne is, want God zelf is de enige die groei kan schenken. Hij is het die werkt in de harten van mensen, die zichzelf openbaart en mensen ervan overtuigd dat ze Hem nodig hebben, dat er buiten Hem om geen waar leven is. Als we onze plek kennen: zaaien en niet meer, en we laten de rest los en over aan God, wat kunnen we dan enorm genieten als we God aan het werk zien en Hij resultaat geeft! Dat is zo intens mooi en “humbling”.

We zijn inmiddels al zo’n 8 jaar betrokken bij wijkcentrum De Zaaier en we zien nu de eerste generatie kinderen die we begeleid hebben het volwassen leven ingaan. De oudsten zijn inmiddels begin 20. Met een aantal zijn we het contact verloren, anderen komen ondanks dat ze 18/19 jaar zijn nog steeds trouw langs het wijkcentrum. Er lijkt ogenschijnlijk maar weinig veranderd: dezelfde gebroken gezinnen, geweldadige, duistere krottenwijk, een heel aantal tieners die we verkeerde keuzes zien maken: tienerzwangerschappen, jongens die drugs gebruiken en dealen, tieners die zich inlaten met criminaliteit en al jong vast komen te zitten en ga zo maar door. Maar dan, temidden van die harde realiteit die maar niet lijkt te veranderen, zien we vrucht opkomen…

flower-tree-growing-concrete-pavement-101

Een jong tienermeisje dat een paar jaar lang trouw heeft meegedaan met het SuperWoman programma, afkomstig uit een heel gebroken gezin, zonder vaderfiguur, met ernstige leerproblemen waar hier in de overheidsscholen geen speciale aandacht aan wordt gegeven, waardoor ze al vroeg stopte met school en ze nu amper kan lezen en schrijven. Zwanger op haar veertiende en met weinig goede voorbeelden om zich heen. P. is nu 18 jaar en heeft twee jonge zoontjes. Ik sprak haar een paar maanden geleden toen ze enthousiast naar me toe kwam: “Tante, het gaat goed met me! Mijn vriend en ik zijn gestopt met betrokkenheid bij drugshandel. Ik ben terug bij God, we gaan naar de kerk en we willen binnenkort trouwen.”

P. en haar vriend zijn inmiddels getrouwd en samen als gezinnetje proberen ze op hun eigen manier en binnen hun eigen capaciteiten Jezus te volgen. Geweldig om te zien!

T. is ook een tienermeisje dat jarenlang betrokken was bij het SuperWoman programma en die al redelijk jong aangaf Jezus te willen volgen. Ook zij is afkomstig uit een heel gebroken gezin, gescheiden ouders, opgegroeid met veel huiselijk geweld en een hele complexe, negatieve relatie met haar moeder. T. is inmiddels 20 en een paar weken geleden vertelde ze enthousiast dat ze zich heeft laten dopen, samen met haar moeder!

“Vandaag heb ik de juiste weg opnieuw gevonden, vandaag heeft mijn Papa me omhelsd, vandaag ben ik thuisgekomen…” schrijft ze op Facebook over haar doopmoment.

Wat is het fantastisch om van dichtbij te zien hoe God harten veranderd en ogen opent! Er zijn maar weinig dingen die me zoveel doen als het zien van kansarme jongeren die de Vader leren kennen en enthousiast Jezus gaan volgen! Alle dank en glorie aan God!

En dan is er nog het bijzondere verhaal van Alan… Dat vertel ik jullie in een volgend bericht.

Wordt vervolgd…