Het is maandagmiddag, terwijl ik druk ben met afwassen en de keuken weer op orde brengen (het middageten is hier in Brazilië altijd de warme hoofdmaaltijd van de dag, dus dat betekent uitgebreid koken!), komt Ruth de keuken in gelopen met haar speelgoed koffertje in de hand: “Mama, ik ga op reis!” Waarop ik enthousiast reageer en haar vraag waar de reis naartoe gaat: “Naar Nederland, mama!” Dit horen we haar regelmatig zeggen sinds onze verloftijd in Nederland afgelopen juli!
Wat hebben we genoten van de maand in Nederland! Het was echt op en top vakantie, heerlijk weer en we hebben zoveel leuke dingen kunnen doen, veel tijd met familie kunnen doorbrengen en samen mooie herinneringen kunnen maken. Wat is Nederland toch leuk in de zomer, zoveel leuke plekjes om te ontdekken, lekker op de fiets. De kids hebben hun hart opgehaald (en wij ook)! Ook was het heel leuk om velen van jullie te kunnen ontmoeten en bij te kunnen praten. We zijn dankbaar voor zo´n mooie verloftijd en voor alle steun en praktische hulp die deze reis mogelijk maakten.
Inmiddels zijn we alweer ruim 2 maanden terug in São Paulo en druk met ons dagelijkse werk, activiteiten en verantwoordelijkheden. Caio is begonnen aan het schrijfproces van niet één, maar twee boeken! Het eerste boek is dat waar we jullie in ons laatste bericht over vertelden, over leviticus, en zal hier in Brazilië uitgegeven worden. Het andere boek betreft een bijbels commentaar op het boek Numeri dat Caio samen zal schrijven met een Amerikaanse theoloog waar hij al een tijd lang goed contact mee heeft en die een soort mentor is voor hem. Caio was al langs de zijlijn betrokken bij dit project als meelezer en om feedback te geven op reeds geschreven stukken tekst. Maar tijdens onze verlofperiode in Nederland, kreeg hij ineens de uitnodiging om co-auteur te worden en zelf een aantal hoofdstukken van dit bijbelcommentaar te schrijven. Hij is erg enthousiast over dit project en de kans om samen met deze mentor-vriend dit boek te schrijven. Het zal uitgegeven worden in Amerika in de reeks Tyndale Commentaries of Old Testament via de uitgeverij IVP (InterVarsity Press).
Naast deze twee grote projecten is Caio regelmatig druk met het voorbereiden van de bijbelstudies voor de jeugd in onze gemeente en andere studies en preken die hij zo nu en dan mag geven. De laatste weken verzucht hij af en toe: “Ik moet nu echt stoppen met het accepteren van nieuwe uitnodigingen, anders heb ik teveel op m´n bordje!” Maar sommige uitnodigingen zijn ook gewoon zulke mooie kansen om een steentje bij te dragen… Zo waren we in september, als gezin, een weekendje naar het kampweekend voor de staf en leidinggevenden van een grote christelijke studentenvereniging (vergelijkbaar met Navigators) die al jarenlang heel gaaf werk verrichten onder studenten aan universiteiten door heel Brazilië. Caio was uitgenodigd om op zaterdag en zondagochtend een uitgebreide studie te geven over Exodus. We hebben genoten van de nieuwe contacten, leuke gesprekken en het leren kennen van weer een ander klein stukje van Gods koninkrijk en gemeente. Wat is het waardevol om zo te kunnen dienen en in het proces zelf ook weer gezegend te worden.
In het afgelopen halve jaar zijn we ook heel intentioneel bezig gegaan met het opbouwen van nieuwe contacten en vriendschappen binnen onze nieuwe gemeente hier in de wijk. We genieten ervan dat de gemeente zo dicht bij huis is en we makkelijk overal bij betrokken kunnen zijn. Naast de serie bijbelstudies die Caio dit jaar geeft aan de jeugd, zijn we inmiddels ook betrokken bij het tienerwerk en zijn we door verschillende jongeren benaderd voor gesprekken, mentorschap en het delen van onze ervaringen met adoptie. Er zijn zoveel open deuren en zoveel leuke beginnende vriendschappen! Zo mocht Caio vanochtend tijdens de tienerdienst in het deel&bid-moment met een jonge tiener praten en bidden die 6 jaar geleden geadopteerd is door een gezin uit de gemeente. Een kort gesprek over hoe het is om geadopteerd te zijn, om te gaan met een heftig verleden en in die paar minuten een diepe connectie kunnen leggen omdat je je in elkaars ervaringen herkent als geadopteerde zoon en adoptievader. Ondertussen had ik een bijzonder gesprek met twee tieners die duidelijk een roeping ervaren in hun leven en die zitten te popelen om de zending in te kunnen gaan. Mooie getuigenissen over hoe God jonge tieners aanraakt uit hele gebroken gezinnen en die nu op zoek zijn naar sturing en discipelschap: Hoe moet ik het allemaal aanpakken? Hoe kan God mij gebruiken? In de fase waarin wij ons nu bevinden, als jong gezin, al wat langer getrouwd stel met jaren ervaring op het zendingsveld, merken we dat veel van de jongelui en jonge stellen toenadering zoeken met een behoefte aan advies, inspiratie en een rolmodel. Weer een hele nieuwe uitdaging voor ons, maar een rol die we graag op ons willen nemen en we bidden dat de Heer onze contacten en wegen leidt tot zegen voor de jongeren die we zo tegenkomen.
Ook het werk binnen wijkcentrum De Zaaier draait op volle toeren. Alhoewel ik maar parttime betrokken ben, geniet ik ervan mijn steentje bij te kunnen dragen en deel te zijn van een team hele gave mensen. Het bijlesprogramma voor de jongste groep kids waar ik nu al ruim een jaar verantwoordelijk voor ben, loopt nog steeds goed en het is leuk om hun vooruitgang te zien. Daarnaast is er op de dag dat ik bijles geef ook altijd bijbelclub voor alle drie de leeftijdsgroepen en ik schiet dan vaak te hulp bij de jongste groep. Met z´n tweeën op een groep van 12 5-8 jarigen is soms nog best een uitdaging, er zitten altijd een paar kinderen tussen waar we onze handen vol aan hebben en die de sfeer van de hele groep beïnvloeden. We zien dan elke keer weer dat de kinderen die superdruk zijn, heel dwars en met veel gedragsproblemen, juist de kinderen zijn die schreeuwen om liefde en aandacht. Ze maken in hun jonge leventje al zoveel heftige dingen mee! Pyetro, één van onze mega drukke jongetjes, was een tijdje terug bijna niet te handhaven in de groep. Toen zijn we begonnen om hem heel gericht aandacht, geduld en liefde te geven, hem op schoot te nemen en hem tegelijkertijd wel rustig terecht te wijzen wanneer dat nodig was. En nu, na een paar maanden stug volhouden, zien we hem langzaam veranderen: de agressie raakt steeds meer op de achtergrond en zodra hij de ruimte binnenkomt hangt hij om onze nek. Zelfs het bijbelverhaal kan hij nu meestal helemaal uitzitten, op mijn schoot weliswaar, en de helft van de tijd half op z´n kop hangend (het moet wel interessant blijven natuurlijk ;), maar dit is al een hele overwinning!
Elke week tijdens bijbelclub hebben we gebedstijd met de kids en mogen ze één voor één naar voren komen om voor een specifiek onderwerp te bidden. Het is zo leuk om te zien hoe ze hier steeds vrijer in worden en uitzien naar het kwartiertje bidden. Wanneer we dan bidden en praten over onderwerpen als kinderen die honger lijden, ziek zijn, mensen die verslaafd zijn of op straat wonen, dan horen we veel heftige verhalen en opmerkingen van de kids over hun eigen leefomgeving en families. “Tante, mijn vader gebruik nog steeds drugs, kunnen we voor hem bidden?” “Oh die van mij ook! Hij zat een tijd in de gevangenis en we hoopten dat toen hij vrij kwam, hij zou stoppen met de drugs, maar hij gaat er gewoon mee door…” Dat zijn gesprekken en ervaringen die kleine jongens van 6 niet zouden moeten hebben! Bid je mee voor de harten & levens van deze jonge kids? Dat God ze beschermt en ze Zijn liefde mogen ervaren!
In juli werden de jaarlijkse kinder- en tienerkampen weer gehouden! Hier is een korte indruk van deze geweldige dagen!
Vilma en Karina tijdens een workshop voor moeders en therapie met de kids.
Sinds een aantal weken hebben we daarnaast ook een christelijke psychologe die een middag in de week op vrijwillige basis een paar van de kinderen begeleidt. Heel bijzonder en enorm hard nodig! Karina heeft ook al veel ervaring in zending en in het werken met de armere bevolking en samen met Vilma heeft ze een lijstje gemaakt van de kinderen en tieners die het hardste psychologische begeleiding nodig hebben. En dat zijn er nogal wat! Helaas heeft Karina, naast haar betaalde werk, op dit moment maar één middag de tijd om te dienen binnen het wijkcentrum. We zouden haar heel graag 3 of 4 middagen in de week in het wijkcentrum zien, maar om dat mogelijk te maken zouden we haar een vergoeding moeten kunnen geven en met het krappe budget van wijkcentrum De Zaaier gaat dat op dit moment helaas niet lukken. Karina begeleidt nu 4 kinderen op die ene middag in de week, met 4 middagen kom je dus op zo´n 16 kinderen. Er staan nu zo´n 20 kinderen op de wachtlijst die echt behoefte hebben aan psychologische begeleiding. Onze uitdaging is nu om mensen te vinden die bereid zijn om dit specifieke doel maandelijks financieel te ondersteunen, zodat we Karina kunnen helpen om meer tijd te kunnen geven aan wijkcentrum De Zaaier. Mocht je meer willen weten of ons hiermee graag willen helpen, neem dan contact met ons op (dot_wop@hotmail.com)!
Lieve groetjes vanuit São Paulo!
Living Transformation 