Over geloof, gebed, liefde, acceptatie en een bijbelcommentaar

Het is half 10 in de ochtend en ik loop de trap op naar de bovenste verdieping van wijkcentrum De Zaaier, waar de drukte en het stemgeluid van zo´n 25 kids me al tegemoet komen. De deuren van het wijkcentrum zijn net open en dat betekent dat de kids nu in de grote bovenruimte hun ontbijt krijgen. Zodra ik boven kom, hoor ik één van de tienermeisjes roepen: “Tante Dot, kom hier zitten!” Het is Amanda*, een 12 jarig meisje dat sinds anderhalf jaar meedraait in het programma van wijkcentrum De Zaaier. En opeens raakt het me: ze roept me uit zichzelf, met een glimlach op haar gezicht, om bij haar aan tafel te komen zitten! Dit is een heel ander meisje dan anderhalf jaar geleden: je moet weten dat Amanda vorig jaar haar moeder is verloren aan kanker en ze, precies rond die tijd, naar het wijkcentrum begon te komen. Ze was een heel gesloten, depressief meisje waar we allemaal zorgen om hadden. Ze kwam wel elke dag, maar zat altijd alleen in een hoek, sprak met niemand en een glimlach zag je al helemaal niet… Nu, anderhalf jaar later, zien we Amanda opbloeien! Stukje bij beetje hebben we haar voor ons kunnen winnen en nu merken we dat ze zich veilig voelt, gezien voelt en dat heeft mooie effecten: ze zit met anderen rond de tafels, praat en lacht volop en heeft een paar goede vriendschappen opgebouwt in de afgelopen paar maanden. Wat een verandering, wat is God goed! Amanda is misschien wel ons duidelijkste voorbeeld op dit moment van wat werkelijke aandacht, liefde en acceptatie kan doen, maar er zijn veel meer kinderen en tieners waarin we gaandeweg de verschillen merken en met wie onze relaties zich steeds verder verdiepen. Zo mooi om te zien! We bidden dat ze in de uurtjes dat ze bij ons over de vloer komen, mogen gaan ontdekken dat de bron van deze liefde en acceptatie die ze ervaren binnen het wijkcentrum God zelf is. Dat Hij degene is die hen liefheeft, hoop wil geven en dat Hij een plan heeft met en voor hen dat goed en betrouwbaar is. We wijzen hen daar voortdurend op en bidden dat de zaadjes die we zaaien mogen gaan groeien.

* Fictieve naam

Therapie

Amanda is ook één van de kids die wekelijks therapie doet bij Karina, de christelijke psychologe die part-time meedraait in ons team. Een tijdje terug heb ik jullie al eens iets verteld over Karina en ons verlangen om psychologische hulp en begeleiding te kunnen bieden aan kinderen en ook moeders die dit hard nodig hebben. Karina draait nu twee middagen in de week mee in het wijkcentrum en na een klein jaartje is het gaaf om de positieve resultaten te zien van met name een paar van de tienermeiden die wekelijkse therapie-sessies doen. Ze kijken de hele week uit naar hun tijd met Karina en kunnen bij haar echt hun ei kwijt. Eén van de moeders bedankte ons onlangs onder tranen, omdat ze zo´n groot, positief verschil ziet in haar dochter. Zo mooi! Maar we komen ook gesloten deuren en verharde harten tegen in dit proces: moeders met zulke zware verslavingsproblematiek en bindingen met occultisme, dat ze niet in staat zijn om door te zetten en onze hulp uiteindelijk afslaan of links laten liggen. Zo jammer is dat… We merken dat onze strijd vaak veel verder gaat dan fysieke of emotionele nood, dat we te maken hebben met sterke invloeden en bindingen vanuit de geestelijke wereld. De intensiteit van die geestelijke strijd zorgt ervoor dat we ons soms best wel eens zwaar en uitgeput voelen. Bidt dat de Heer ons steeds opnieuw kracht geeft, dat we de lasten & zorgen werkelijk afleggen bij Hem en dat Hij ons onderscheidingsvermogen geeft en ons leert hoe we moeten omgaan met deze heftige, geestelijke strijd.

Kinderbijbelclub

Wat kan het dan soms verfrissend zijn om bijbelles te geven aan de kleine kids van 7 en 8 jaar. Jonge kinderen zijn vaak zo ontvankelijk en simpel in hun geloof, zo bijzonder om te zien! Ze groeien op in een vreselijk harde en vaak onrechtvaardige omgeving, maken op jonge leeftijd al zoveel narigheid mee, maar als we samen praten over al die dingen, kunnen ze op een hele simpele manier en vol geloof zeggen: “Tante, kunnen we hiervoor bidden?” In de afgelopen maanden, steeds als ik na het bijbelverhaal zeg “We gaan nu bidden…”, staan meerdere kids spontaan op van hun stoel, draaien zich om en gaan geknield voor hun stoeltje zitten voor onze gebedstijd. Een aantal weken geleden, vroeg één van de meisjes of we elkaar allemaal een hand mochten geven om zo samen te bidden. Het is zo mooi om te zien dat deze initiatieven vanuit de groep zelf komen en dat de kids met zulke simpele gebaren laten zien dat ze begrijpen dat God machtig is en dat Hij naar ons luistert. De saamhorigheid in de groep is op deze momenten ontroerend om te zien.

Ik herinner me een ochtend, al een tijdje terug, dat het bijbelverhaal ging over Paulus´ bekering en we praatten over hoe God in staat is zelfs het meest verharde hart te bereiken en veranderen. Dat kunnen ze goed verbinden aan hun eigen leefomgeving en er kwamen allerlei verhalen los over drugsdealers, criminelen en ook (stief)vaders en ooms die hun vrouw en kinderen mishandelen en drugs gebruiken etc. We hebben samen kunnen bidden voor deze mensen die specifiek in hun gedachten kwamen en God gevraagd om hun harten te bereiken en veranderen net zoals Hij deed met Paulus. Dit is een van de dingen die mij het meeste aan mijn hart gaan in mijn gesprekken met de kinderen: ze beleven zoveel narigheid binnen hun gezinnen qua huiselijk geweld, verslaving en de consequenties daarvan. Ze brengen dit voortdurend naar voren als gebedspunt. Bidden jullie mee hiervoor? Bidt specifiek voor Samuel´s vader en Enzo´s stiefvader.

Kinderkamp

In september hebben we het kinderkamp kunnen houden voor de groep 9-11 jarigen. Het werden een paar mooie dagen samen! Je vind een kleine indruk hiervan in onderstaande video.

Daguitje

Ook de jongste groep kids heeft elk jaar een uitje. Een paar weken geleden genoten we samen met hen van een heerlijk dagje zwemmen, eten en spelletjes doen. Het was een succes!

Bijbelcommentaar Numeri

Caio is inmiddels bijna klaar met het schrijven van het bijbelcommentaar op het boek Numeri. Het manuscript moet uiterlijk volgende week opgestuurd worden. Ik heb hem gevraagd zijn gedachten over dit project eens op papier te zetten, hier volgt zijn relaas:

“Ik zat op mijn fiets richting huis, helemaal blij met de tas vol boeken die aan mijn stuur hing. In 2007, toen we nog in Belo Horizonte woonden en bij Jeugd met een Opdracht werkten, begon ik me serieus toe te wijden aan het lezen en bestuderen van de Bijbel. Ik wist op dat moment, dat ik goede kwaliteit studiemateriaal nodig had om de bijbelse tekst beter te kunnen begrijpen. Een logische stap in dit proces was het aanschaffen van bijbelse commentaren, van die boeken die de bijbelse tekst vers voor vers uitleggen. Toen de kans zich voordeed om wat boeken te kunnen kopen, besloot ik om een hele serie bijbelcommentaar op het nieuwe testament aan te schaffen, 20 boeken die nu in een tas aan mijn stuur hingen.

Deze serie bijbelcommentaren werd al jaren geleden vertaald naar het Portugees en hier in Brazilië uitgegeven. De originele versie, in het Engels, werd uitgegeven door InterVarsity Press in the United Kingdom en staat bekend als de Tyndale Commentary Series. Het werk aan de serie begon rond 1960, hij is geschreven door een aantal van de beste Christelijke theologen en experts en richt zich met name op Christelijke voorgangers en dominees. Het werd één van de meest populaire series bijbelcommentaren, wat ertoe leidde dat hij al rond 1980 werd vertaald en uitgegeven hier in Brazilië.

Dit stukje achtergrond helpt misschien om te begrijpen wat ik voelde toen we in 2022 op verlof waren in Nederland en ik de uitnodiging kreeg om mee te schrijven aan de nieuwe editie van het bijbelcommentaar op het boek Numeri van de Tyndale Commentary Series. Er vloog van alles door me heen: blijdschap, enthousiasme, angst, dankbaarheid. Nu, anderhalf jaar later en vele duizenden gelezen en geschreven woorden verder, staan Peter Altmann (samen met wie ik co-auteur ben) en ik bijna op het punt het manuscript af te ronden en op te sturen naar InterVarsity Press. Dit was het langste schrijfproces waar ik tot nu toe aan meegewerkt heb. Er waren vele momenten van blijdschap en enthousiasme om de nieuwe ontdekkingen, en ook voldoening bij het afronden van elk hoofdstuk. Maar er waren ook genoeg momenten van onzekerheid, stress, moeheid en frustratie. Een voortdurend gevoel van wantrouwen met betrekking tot mijn capaciteiten om deze grote taak goed te kunnen volbrengen. Daarnaast worstel ik regelmatig met de vraag wat de waarde is van dit intellectuele werk wanneer ik kijk naar de vele concrete noden die er zijn in de wereld om ons heen, in Brazilië, in de krottenwijken van São Paulo, in de straten rondom wijkcentrum De Zaaier.

Maar als ik terugdenk aan dat moment, in 2007, blij onderweg naar huis met die tas vol bijbelcommentaren, dan geeft dat me een nieuw perspectief op wat ik vandaag de dag doe als werk en bediening. Ik heb de unieke kans om duizenden voorgangers te helpen de bijbelse tekst beter te begrijpen. Deze ondersteuning van voorgangers, heeft uiteindelijk ook effect op duizenden mensen in allerlei gemeentes. Maar voor mij gaat dit intelectuele werk veel verder dan alleen het uitleggen van de bijbelse tekst aan voorgangers en andere geïnteresserden. De ervaringen op het zendingsveld van die blije jongen met die tas boeken aan z´n fietsstuur, zijn gedeelde dagelijkse leven met kinderen en tieners van de straat en uit de krottenwijken van São Paulo, motiveren en dwingen me ertoe om anderen altijd uit te nodigen en uit te dagen tot een leven in overeenstemming met Gods missie in deze wereld, in samenwerking met Hem. Wie weet zal er op een dag een andere jongeman blij onderweg zijn naar huis, met het nieuwe Numeri bijbelcommentaar in handen, die zich geroepen zal voelen door God om een ander leven te leiden, een leven toegewijd aan Hem, om Zijn afspiegeling te zijn en om te zien naar de meest kwetsbaren in deze wereld.”

Bedankt!

Zo aan het einde van het jaar willen we jullie enorm bedanken voor jullie trouwe ondersteuning, betrokkenheid en gebed voor ons en ons werk. Zonder jullie support zou ons werk hier niet mogelijk zijn, daar zijn we ons heel goed van bewust en we danken de Heer voor een ieder van jullie!