De laatste loodjes…

Nog 4 weken en dan zitten we in het vliegtuig op weg naar Brazilië, naar huis! Heel onwerkelijk aan de ene kant, maar terwijl ik kasten en muren leeghaal, spullen uitzoek en dozen volpak, komt het ineens wel heel dichtbij en wordt het langzaam werkelijkheid.

We hebben er veel zin in en tegelijkertijd merk ik aan de kriebels in mijn buik dat het ook best spannend is! We weten dat Brazilië voor ons thuis is, maar na zo’n lange periode in Nederland, is het toch best weer een grote overgang. Er speelt van alles door ons hoofd: Hoe zal het zijn om weer in ons huis terug te zijn? Hoe zal het werk in het wijkcentrum ons bevallen? Krijgt Caio zijn scriptie op tijd af? Hoe zal Mikael reageren op alle veranderingen? Hoe gaat onze dagelijkse routine als gezin eruit zien? Hoe gaan we het afscheid van Nederland, familie en al het bekende hier verwerken?

Tegelijkertijd weten we één ding zeker, iets dat nooit verandert en de essentiële stabiele factor is in ons leven: God gaat met ons mee! Hij is er, net zo goed daar als nu hier in Nederland! Hij kent de weg en Hij zal ons leiden en voor ons zorgen zoals Hij tot nu toe altijd op een geweldige manier gedaan heeft! Zo worden we opnieuw stilgezet bij één van de belangrijkste dingen die God ons wil leren: in afhankelijkheid van Hem leven! Dat wordt dan ineens weer even heel reëel, heel praktisch toepasbaar! En dat is goed! Een erg toepasselijk gedicht dat iemand ons onlangs toestuurde en dat onze situatie en ons gevoel goed weergeeft:

 ‘God Knows’

And I said to the man who stood at the gate of the year:
“Give me a light that I may tread safely into the unknown.”
He replied: “Go out into the darkness and put your hand into the hand of God.
That shall be to you better than light and safer than a known way.”
So I went forth, and finding the hand of God, trod gladly into the night.
And He led me towards the hills and the breaking of day in the lone East.

Terwijl ik druk ben met alle praktische zaken die geregeld moeten worden voor ons vertrek, is Caio bezig met het schrijven van het laatste hoofdstuk van zijn scriptie. Als alles loopt zoals gepland, hoopt hij de scriptie net voor we vertrekken af te ronden. Dat zou geweldig zijn!

Komende zondag vertrekt hij voor 4 dagen naar Schotland, waar hij een theologische conferentie zal bijwonen en ook uitgenodigd is om één van zijn eigen papers kort te presenteren. Spannend en heel leuk! Hij ziet ernaar uit!

Mikael geniet ondertussen nog even met volle teugen van zijn leventje hier in Barneveld. We merken aan hem dat de verhuizing naar Brazilië best een hoop onzekerheid met zich mee brengt, logisch natuurlijk! Zijn leven en thuis is duidelijk hier in Nederland en het wordt dus echt een grote overgang voor hem! Hij heeft het vooral vaak over zijn vriendjes hier die hij straks zal moeten missen. Zo nu en dan zegt hij: “Mama, als jullie naar Brazilië verhuizen, dan blijf ik hier bij de buren wonen, okee?!” Het vertrouwde leven hier loslaten is helemaal niet makkelijk, vooral omdat zijn leven in Brazilië nog grotendeels onbekend terrein is… We hopen en bidden dat hij in staat zal zijn om de veranderingen goed te kunnen verwerken en dat hij snel zijn plekje zal vinden straks in São Paulo.

We zijn dankbaar voor jullie betrokkenheid & gebed!

Liefs van ons!