We krijgen af en toe de vraag van mensen: Hoe is het eigenlijk afgelopen met Caio’s studie in Nederland? Heeft hij het gehaald? Caio heeft een moment genomen om terug te kijken op de laatste maanden studie in Nederland. Hier is zijn verhaal:
_____________________________________________________________________
31 augustus 2018. Deze datum spookte lange tijd als een rood knipperlicht door mijn hoofd: de officiële einddatum van mijn research master in Biblical Studies. Ik bedacht meerdere plannen om ervoor te zorgen dat ik er absoluut zeker van zou zijn dat ik al mijn werk voor de master af zou hebben voordat die dag aan zou breken. Maar al in februari begon ik te merken dat het allemaal niet volgens plan liep en moest ik verschillende aanpassingen maken in mijn tijdschema. Tegen de tijd dat het mei was, vielen al mijn plannen in duigen. Met nog maar 45 dagen op de teller, raapte ik al mijn moed bij elkaar en schreef een email naar mijn mentors om hen te vertellen dat ik gefaald had. Het ging me niet lukken om mijn oorsponkelijke opzet voor de scriptie ook daadwerkelijk te verwezenlijken. Voordat ik zo ver was dat ik de email verstuurde, overwoog ik eerst allerlei ideëen om toch mijn oorspronkelijke plan te kunnen verwezenlijken. Ik had meer tijd nodig, maar dat zou betekenen dat ik eenmaal terug hier in Brazilië door zou moeten gaan met studeren en schrijven. En, wat ook nadelig zou zijn, ik zou in dat geval een hoog maandelijks bedrag moeten gaan betalen voor de periode die ik nog ingeschreven zou moeten blijven staan aan de universiteit. Mijn voorstel aan mijn mentors was om mijn scriptie te halveren. Het gevoel gefaald te hebben was vreselijk. Nadat ik op de enter-knop gedrukt had om de email te versturen, wachtte ik gespannen op het antwoord van mijn mentors. Maar het was een grote opluchting om hun reacties te lezen. Ze reageerden beiden heel begripvol en boden me alle flexibiliteit. Het was een opluchting en een bemoediging voor me! Vervolgens heb ik alles op alles gezet en mijn beste gegeven en op 15 juli heb ik mijn scriptie ingeleverd. Ik heb tot de allerlaatste week van augustus moeten wachten voor de uitslag. Maar toen was die er eindelijk en het was een heel mooi resultaat. Na nog een paar bureaucratische kwesties die opgelost moesten worden, zodat mijn cijfers ook daadwerkelijk officieel geregistreerd stonden, was het op 31 augustus 2018 eindelijk zover: de email die bevestigde dat ik geslaagd was voor de master zat eindelijk in mijn inbox! Wat een geweldige opluchting!
Dit is voor mij het allermoeilijkste hoofdstuk geweest in mijn leven tot zover. Voordat ik eraan begon, begonnen mijn twijfels al wat betreft mijn kunnen. Zouden ze me wel accepteren? Ja, dat deden ze! Vervolgens, nog in Brazilië, de financiële zorgen. Zouden we wel genoeg geld gespaard hebben om dit avontuur te kunnen betalen? Prompt kreeg ik een volle studiebeurs en nog een extra beurs om een deel van onze dagelijkse kosten te dekken. Toen de studie eenmaal begon, duurde het niet lang of er ontstonden weer nieuwe twijfels en uitdagingen. Was dit echt de juiste beslissing? Gaat het me lukken om alles te halen en te voldoen aan alle eisen? Ben ik in staat om voor mijn gezin te zorgen terwijl ik niet eens zeker weet of ik die studie wel trek? Kan ik dit wel? Is dit echt wat ik wil? Ik heb nog nooit eerder in mijn leven zoveel twijfels gehad. En ze zijn ook nog niet allemaal verdwenen. Het blijft een zoektocht om mijn weg te vinden in studie en zending hier in Brazilië. Tegelijkertijd bezigzijn met academische studie en zending is niet iets waar veel mensen voor kiezen. Er bestaat geen simpele routekaart die je hiervoor kunt volgen. Ik zal samen met mijn gezin en met God stapje voor stapje de weg moeten ontdekken. En ik heb genoeg twijfels over deze weg. Maar in de afgelopen twee jaar werd ik voortdurend verrast door verschillende zegeningen die mijn weg verlichten en bevestigden. Ik weet dat ik ben waar ik moet zijn, dat ik gedaan heb wat ik moest doen en dat ik nu klaar ben voor de volgende uitdagingen. Er zullen vast nog genoeg twijfels de kop op steken, maar nu heb ik voortaan een groen knipperlicht op mijn netvlies staan: 31 augustus 2018.
_____________________________________________________________________
Houd onze weblog in de gaten de komende dagen, want binnenkort kunnen we je eindelijk meer vertellen over een klein meisje dat ons leven op z’n kop zette! Misschien heb je het gave nieuws al gelezen via email of op Facebook: wij worden over een paar dagen opnieuw papa & mama en Mikael krijgt er een zusje bij! Haar naam is Ruth Vitória, ze is 10 maanden oud en we zijn alledrie helemaal verliefd op haar! We zijn elkaar nu aan het leren kennen en hopelijk mag Ruth eind volgende week eindelijk met ons mee naar huis. Pas dan mogen we jullie kennis met haar laten maken en zullen we jullie meer vertellen over dit geweldige geschenk van God voor ons gezinnetje! Graag willen we je vragen voor ons te bidden in de komende dagen en weken. Dat het adoptieproces spoedig en goed mag verlopen en bovenal dat we een hele fijne, positieve periode mogen hebben van wennen, hechten en elkaar leren kennen.
Veel liefs van ons!
Living Transformation 